...τις ουν η τε κοινή και ιδία της θεραπείας ένδειξις επι καρκίνου, καιρός ήδη λέγειν.
Γαληνός 2ος αιών μ.χ.
Oι εφαρμοζόμενες μέθοδοι θεραπείας για το γλοίωμα, το μυελοβλάστωμα και τους άλλους όγκους του ΚΝΣ αποδεικνύονται αναποτελεσματικές. Το κεντρικό πρόβλημα της χημειοθεραπείας και της εξωτερικής ακτινοβολίας είναι η έλλειψη απόλυτης εξειδίκευσης, με αποτέλεσμα την δοσο-εξαρτώμενη τοξικότητα επί του φυσιολογικού εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού. Η εξωτερική ακτινοθεραπεία, για παράδειγμα, είναι αποτελεσματική μόνο όταν η χορηγούμενη δόση της ακτινοβολίας αυξάνει και το πεδίο ακτινοβολίας περιλαμβάνει ολόκληρο τον κρανιοσπονδυλικό άξονα. Tο τελικό όμως αποτέλεσμα της αύξησης της ακτινοβολίας είναι η βλάβη των νευρώνων, της μυελίνης και των άλλων λειτουργικών τμημάτων του ΚΝΣ. Προς τούτο είναι εμφανές ότι για την αποτελεσματική θεραπεία των γλοιωμάτων απαιτείται η ανάπτυξη νέας θεραπευτικής μεθόδου με μεγαλύτερη εξειδίκευση.
Η βασική υπόθεση αυτής της μελέτης είναι ότι η βελτίωση της θεραπείας αυτών των όγκων θα μπορούσε να επιτευχθεί με την εκλεκτική απόδοση ραδιοϊσοτόπου στον όγκο με την βοήθεια των μονοκλωνικών αντισωμάτων, τα οποία κατέχουν την ικανότητα της εξειδίκευσης για τα αντιγόνα επιφανείας των κακοήθων κυττάρων του όγκου. Επιπροσθέτως, ο σκοπός μας είναι να μελετήσουμε την φαρμακοκινητική του ΡΑΣ (ραδιοϊσοτόπου και μονοκλωνικού αντισώματος), τον μεταβολισμό και την αποβολή του και τέλος την τοξική του επίδραση επί των φυσιολογικών ιστών.
Ερευνήσαμε δύο στρατηγικές, χρησιμοποιώντας αυτά τα μονοκλωνικά αντισώματα για την ραδιοανοσοθεραπεία των κακοήθων όγκων του εγκεφάλου.
Στην πρώτη, κατεβλήθη προσπάθεια να προσδιορισθεί η ποσότητα του ΡΑΣ η οποία συσσωρεύεται στον όγκο και τους πέριξ φυσιολογικούς ιστούς μετά απο ενδοαγγειακή χορήγηση του. Παράλληλα γίνεται μελέτη της φαρμακοκινητικής συμπεριφοράς του ΡΑΣ στο αίμα και τα ούρα και ερευνάται η διασταυρούμενη αντίδραση του με τους φυσιολογικούς ιστούς (ήπαρ, σπλήν).
Στην δεύτερη, έγινε ενδοογκική χορήγηση του ΡΑΣ σε κυστικούς όγκους του εγκεφάλου (κυστικό γλοίωμα βαθμού κακοηθείας ΙΙΙ,ΙV) για την βελτίωση της απόδοσης του ΡΑΣ στον όγκο και για την μείωση της συστηματικής τοξικότητας απο το ραδιοϊσότοπο. Εκ παραλλήλου μελετήθηκε η φαρμακοκινητική του συμπεριφορά στο αίμα και τα ούρα.
Ενα σημαντικό πρόβλημα στην χρήση των ραδιοσεσημασμένων μονοκλωνικών αντισωμάτων είναι η ανάπτυξη αντισωμάτων του ανθρώπου κατά της ανοσοσφαιρίνης του επίμυος (ΗΑΜΑ). Για την ακριβή μέτρηση και προσδιορισμό των αντισωμάτων ΗΑΜΑ θα ερευνήσουμε την δυνατότητα ανάπτυξης πειραματικών μεθόδων και παράλληλα θα ακολουθήσει λεπτομερής έλεγχος όλων των ασθενών που έλαβαν για θεραπευτικούς ή ερευνητικούς σκοπούς ραδιοσεσημασμένο ΜΚΑ.
Για την μελέτη των ανεπιθύμητων ενεργειών απο την ραδιοανοσοθεραπεία, θα ερευνήσουμε την ανάπτυξη πειραματικού ζωικού (χοιρίδιον) πρότυπου και θα πραγματοποιήσουμε συγκριτική ανάλυση με τα ευρήματα που απεκάλυψε η νεκροψία των ασθενών που έλαβαν ΡΑΣ.
Συνοπτικά στην μελέτη αυτή θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ως ειδικούς σκοπούς:
1) Τον προσδιορισμό της θεραπευτικής δυνατότητος των ραδιοσεσημασμένων μονοκλωνικών αντισωμάτων στους κακοήθεις όγκους του ΚΝΣ.
2) Τον προσδιορισμό της φαρμακοκινητικής συμπεριφοράς του ΡΑΣ στους ασθενείς με όγκο εγκεφάλου.
3) Την μέτρηση της τοξικότητας του ραδιοϊσοτόπου με την ταυτόχρονη ανάπτυξη ζωικού πειραματικού πρότυπου.
4) Την μέτρηση και τον προσδιορισμό της ανοσολογικής αντίδρασης των ασθενών (ΗΑΜΑ) μετά την χορήγηση των μονοκλωνικών αντισωμάτων.
copyright © 2001-2002
