Η μελέτη προέρχεται απο την ΦΙΛΑΝΔΙΑ και με συγγραφείς τους Seppo Juvela, MD, PhD, Matti Porras, MD, PhD and Kristina Poussa, MD και αποκαλύπτει ότι τα κάπνισμα είναι ένας υψηλού κινδύνου βλαπτικός παράγων που βοηθά την ρήξη του ανευρύσματος. Το κάπνισμα όπως αναφέρουν οι συγγραφείς προκαλεί αύξηση του μεγέθους του μη-ραγέντος ανευρύσματος και ακολούθως ευνοεί την ρήξη του.
Η σοβαρότητα του προβλήματος είναι εμφανής για τον σκοπό αυτό οι νευροχειρουργοί προσπαθούν με αναίμακτες νευροακτινολογικές εξετάσεις να αποκαλύψουν την παρουσία ανευρύσματος και να το θεραπεύσουν πριν επέλθει η καταστροφική ρήξη. Σε αυτές τις εξετάσεις συγκαταλέγονται η αξονική και η Μαγνητική αγγειογραφία των αγγείων του εγκεφάλου.
Οι πληροφορίες για την ενοχοποίηση του καπνίσματος στην μελέτη αυτή προέρχονται από την μελέτη 142 ασθενών με σύνολο 181 μη-ραγέντα ανευρύσματα που δεν είχαν υποβληθεί σε θεραπεία από το 1956 μέχρι το1998 ή μέχρι να πεθάνουν οι ασθενείς ή μέχρι να υποστούν την πρώτη ρήξη. Όλοι αυτοί οι ασθενείς και οι συγγενείς τους παρακολουθούνται στα εξωτερικά ιατρεία της νευροχειρουργικής κλινικής του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου του ΕΛΣΙΝΣΚΙ, της ΦΙΛΑΝΔΙΑΣ, λαμβάνοντας πληροφορίες για το ύψος, το βάρος της συνήθειες, τις συνθήκες διαβίωσης, την κατανάλωση αλκοόλ, την λήψη φαρμάκων και βέβαια την προϋπάρχουσα έξη του καπνίσματος.
Το τελικό συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι το κάπνισμα ευνοεί την ρήξη του ανευρύσματος με την αύξηση του μεγέθους του και με την ακολουθούσα διαταραχή στην αιματική ροή εντός του ανευρύσματος.
Καταγράφοντας την δική μας εμπειρία θα επισημάνουμε ότι:
Η ρήξη του ανευρύσματος έχει καταστροφική δράση επί του εγκεφάλου.
Κάθε χρόνο στην χώρα μας 800 άνθρωποι υποφέρουν από ρήξη ανευρύσματος.
Το 50% από αυτούς τους ασθενείς πεθαίνουν πριν φθάσουν στο Νοσοκομείο, ενώ το 20% είναι σε πολύ βαρεία και η νευροχειρουργική βοήθεια είναι υποστηρικτική και
Το υπόλοιπο 30% είναι σε κατάσταση που μπορούμε να προχωρήσουμε σε ακτινολογική διερεύνηση και θεραπεία του ανευρύσματος.
Η στρατηγική μας για την θεραπεία αυτών των παθήσεων είναι η άμεση απολίνωση του ανευρύσματος με εμβολισμό ή χειρουργική επέμβαση ή με συνδυασμό των δύο μεθόδων το γρηγορότερο δυνατό και ακολούθως η αντιμετώπιση των επιπλοκών από την υπαραχνοειδή αιμορραγία με κλειστό το ανεύρυσμα. Θα πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι κάθε ασθενής με ανεύρυσμα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ξεχωριστή περίπτωση.
Τέλος, συνιστάται η πλήρης διακοπή του καπνίσματος εφ’ όρου ζωής.
Σ. Δ. ΤΖΑΝΗΣ
