Οι όγκοι εγκεφάλου από πλευράς συχνότητας αποτελούν μικρό ποσοστό σε σχέση με τους όγκους που εμφανίζονται στα υπόλοιπα όργανα του σώματος. Υπολογίζεται ότι ένας όγκος εγκεφάλου αντιστοιχεί σε 100 διαγνωσμένους όγκους σώματος κάθε χρόνο. Οι περισσότεροι κακοήθεις όγκοι εγκεφάλου προέρχονται κυρίως από μεταστάσεις άλλων οργάνων του σώματος όπως από καρκίνο Πνεύμονος, κακοήθες Μελάνωμα, Λέμφωμα και Λευχαιμία. Ορισμένοι όγκοι εγκεφάλου προέρχονται από τα στηρικτικά κύτταρα των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου (γλοιακά κύτταρα) και επεκτείνονται διηθώντας τις παραπλήσιες δομές του εγκεφάλου, καταστρέφοντας τα προσβληθέντα τμήματα του εγκεφάλου ή προκαλούν πιεστικά φαινόμενα επ’ αυτού.
Οι όγκοι εγκεφάλου ταξινομούνται ανάλογα με τα κύτταρα από τα οποία προέρχονται (όπως Μηνιγγίωμα, αστροκύττωμα, Λέμφωμα κ.λπ. ή από την θέση που εντοπίζονται στον εγκέφαλο. Οι μεταστατικοί όγκοι μπορεί να εντοπίζονται σε μία ή και περισσότερες περιοχές του εγκεφάλου. Σχεδόν το 50% των όγκων του εγκεφάλου είναι καλοήθεις όγκοι, αυξάνονται βραδέως και θεραπεύονται πλήρως.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΓΚΩΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Τα συμπτώματα εξαρτώνται από την θέση που εμφανίζονται, από το μέγεθος, από τον ρυθμό και την ταχύτητα της αύξησης τους και από την σταδιοποίηση. Μερικοί καλοήθεις όγκοι που αναπτύσσονται βραδέως μπορεί να λάβουν μεγάλο μέγεθος για να δώσουν συμπτώματα, διότι συχνά δεν προκαλούν οίδημα στο εγκέφαλο. Παρόλα αυτά ορισμένες φορές αναπτύσσονται σε κακοήθη περιοχή του εγκεφάλου δηλαδή πλησίον σημαντικών δομών και θέτουν σε κίνδυνο την ζωή του ασθενούς και δεν είναι δυνατόν να αφαιρεθούν πλήρως.
- Διαταραχές καρδιακών παλμών και συχνότητα αναπνοής
- Βαθύς, αμβλύς πονοκέφαλος που εμφανίζεται συχνά, επιμένει χωρίς να ανακουφίζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα.
- Δυσκολία στο βάδισμα και διαταραχή στην ομιλία
- Ίλιγγος, διαταραχή ισορροπίας
- Διαταραχές οράσεως, διπλωπία
- Επιληπτικοί σπασμοί
- Εμετός
- Σε προχωρημένες καταστάσεις εμφανίζεται και διαταραχή στην αρτηριακή πίεση
Οι επιληπτικοί σπασμοί είναι το συχνότερο συμπτωμάτων καλοήθως όγκων και των βραδέως αναπτυσσομένων κακοήθων όγκων. Μπορεί να προκαλέσουν επίσης μυϊκή αδυναμία στο ήμισυ του σώματος ή και πλήρη παράλυση, καθώς και να επηρεαστούν οι αισθήσεις ακοής, οράσεως, οσμής. Μπορεί επίσης να διαπιστώσουμε διαταραχές στην προσωπικότητα του ασθενούς, αδυναμία συγκέντρωσης μέχρι σε πλήρη συγχυτική και διεγερτική κατάσταση.
Υπάρχουν πολλοί τύποι όγκων, και αρκετοί έχουν διάφορα ονόματα. Ακόμη και οι νευροπαθολόγοανατομοι που κάνουν την διάγνωση τους μερικές φορές αδυνατούν να δώσουν ένα όνομα. Μερικοί από τους ποιο συχνούς όγκους είναι:
Καλοήθεις Όγκοι 
- Μηνιγγίωμα
- Ακουστικό Νευρίνωμα
- Αδένωμα Υποφύσεως
- Κρανιοφαρυγγίωμα
Χαμηλής Κακοήθειας Όγκοι
- Αστροκύττωμα
- Επενδύμωμα
- Ολιγοδενδρογλοίωμα
Υψηλής κακοήθειας όγκοι
- Πολύμορφο Γλοιοβλάστωμα
Αιτίες και επικίνδυνοι Παράγοντες:
Ως παράγοντες κινδύνου είναι η μακροχρόνια έκθεση στην ιονίζουσα ακτινοβολία, στα χημικά όπως το χλωριούχο βινύλιο, οι αρωματικοί υδρογονάνθρακες, οι τριαζίνες και τα νιτρώδη παράγωγα. Γενετικά νοσήματα όπως η οζώδη σκλήρυνση μπορεί να προδιαθέτουν για την εμφάνιση όγκων εγκεφάλου. Μεγαλύτερη συχνότητα στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες σε αναλογία 3:1, με συχνότερη εμφάνιση στους άνδρες μέσης ηλικίας.
ΜΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ
Η κλινική εικόνα και τα συμπτώματα συχνά δείχνουν την θέση του όγκου. Ο Νευροχειρουργός θα πρέπει να πραγματοποιεί ολοκληρωμένη κλινική εξέταση και εν συνεχεία να συστήσει τις διαγνωστικές εξετάσεις. Η Αξονική και η Μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου αποτελούν τις κύριες εξετάσεις για την διάγνωση της νόσου την εντόπιση του όγκου, το μέγεθος του και καθορίζουν επίσης και την θεραπευτική απόφαση για τον ασθενή.
ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η χειρουργική αφαίρεση του όγκου, εφ’ όσον είναι εφικτή, αποτελεί την κύρια θεραπεία των όγκων του εγκεφάλου. Αφορά τόσο για τους καλοήθεις όγκους όσον και για τους κακοήθεις. Ο κύριος στόχος της χειρουργικής θεραπείας είναι η ολική αφαίρεση του όγκου χωρίς να προκληθεί βλάβη στον εγκέφαλο. Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως από την χειρουργική επιδεξιότητα και εμπειρία του νευροχειρουργού καθώς και από την υποδομή των ειδικών συστημάτων Νευροπλοήγησης και Νευροπαρακολούθησης που θα πρέπει να διαθέτει η χειρουργική ομάδα. Κύριο μέλημά θα πρέπει να είναι ακόμη και στους κακοήθεις όγκους η ολική αφαίρεση του όγκου, η ανακούφιση των συμπτωμάτων η ταυτοποίηση του όγκου και του βαθμού κακοήθειας και για τον καθορισμό της εξατομικευμένης θεραπείας που θα ακολουθήσει την χειρουργική θεραπεία.
Η δεύτερη σε σειρά θεραπευτική μέθοδο αφορά του κακοήθεις όγκους και είναι η Ακτινοθεραπεία. Συνήθως είναι η ακτινοβολία σε ολόκληρο τον εγκέφαλο καθώς και στην κοιλότητα του αφαιρεθέντος κακοήθους όγκου. Η εν λόγω θεραπεία γίνεται ανεκτή πολύ καλά από τους περισσότερος ασθενείς. Η συνολική δόση είναι 80 Gy.
Η Τρίτη εν σειρά θεραπεία είναι η Χημειοθεραπεία. Και αυτή αφορά τους κακοήθεις όγκους. Για την εφαρμογή αυτής της θεραπείας θα πρέπει να έχει γίνει γονιδιακή ανάλυση του όγκου καθώς και του πάσχοντος ασθενούς και εν συνεχεία να εφαρμοστεί το κατάλληλο σχήμα χημειοθεραπείας με βάση την γονιδιακή-βιολογική συμπεριφορά του κακοήθους όγκου.
Έχουν εφαρμοστεί ποικιλία θεραπειών όπως ανοσοθεραπεία, εστιακή βραχυθεραπεία, χρήση βλαστοκυττάρων κ.λπ. με πολύ φτωχά αποτελέσματα.
Στην μονάδα μας εφαρμόζονται όλες οι απαραίτητες στοχευμένες θεραπείες στους πάσχοντες ασθενείς με βάση την γονιδιακή συμπεριφορά του όγκου.
